café-bar

Επιστροφή
 
+ + -
Δεντρόσπιτο
Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

 

 

Όσοι έχουν βρεθεί στη Θεσσαλονίκη τον τελευταίο καιρό έχουν πληροφορηθεί σίγουρα για ένα μαγαζί που ακούει στο όνομα «χρυσωρυχ..» συγγνώμη, «Δεντρόσπιτο». Το Δεντρόσπιτο βρίσκεται δίπλα από το πάρκο της ΧΑΝΘ, ακριβώς δίπλα από το ξακουστό μαγαζί του Ξαρχάκου.

Είναι πολύ όμορφα στο Δεντρόσπιτο. Κρίμα που δεν μπορείτε να πάτε. Δεν έχει ποτέ, πουθενά να καθίσεις στο Δεντρόσπιτο. Γίνεται πανικός, όλες τις ώρες της ημέρας κι αυτό αναγκάζει τους υπαλλήλους να δουλεύουν πυρετωδώς, ισορροπώντας 25 καφέδες και νεράκια σε κάθε δίσκο.

Ίσως η πιο γραφική φιγούρα στο Δεντρόσπιτο, την οποία κατά πάσα πιθανότητα έχετε αντικρύσει όταν το επισκεφτήκατε, είναι ο «ψηλός με το μούσι», ο «Ιησούς Χριστός», ο «έι, σαμουράι, ξέχασες το σπαθί σου;», κατά κόσμον ο Νίκος, με ψευδώνυμο “ninja”. Ο Νίκος δεν είναι ο Μεσσίας που επέστρεψε στα εγκόσμια. Κι όμως, κάνει καθημερινά θαύματα με το να καταφέρνει να εξυπηρετεί τη λαοθάλασσα που έρχεται στο Δεντρόσπιτο.

Τον προσέγγισα δειλά-δειλά μια Παρασκευή για συνέντευξη και μου είπε να πάω τη Δευτέρα, γιατί εκείνη τη στιγμή περίμεναν περίπου 25 άτομα να καθίσουν «στο μπαρ γιατί ξέρω τον ντι-τζέι», ή «σε τραπέζι γιατί δε θέλω να με χτυπάει ο ήλιος». Ο Νίκος μπορεί να μην είναι σαμουράι, αλλά κάποιες φορές σίγουρα ευχήθηκε να είχε μαζί του ένα κοφτερό σπαθί.

Τη Δευτέρα το πρωί λοιπόν είχε πολύ λίγο κόσμο (για τα δεδομένα του Δεντρόσπιτου). Δυσκολεύτηκα λίγο να το πιστέψω, αναρωτήθηκα μήπως βρίσκομαι σε λάθος μαγαζί, αποφάσισα να απολαύσω τη στιγμή που ήμουν σχεδόν μόνος στο Δεντρόσπιτο και τελικά αντίκρυσα τον Νίκο Μούσι -λογικά αυτό είναι το επίθετό του.

Λοιπόν, Νίκο, πόσο το έχεις;               

[Δείχνει με τα δάχτυλά του περίπου 25 πόντους] Ξέρω ’γω… Τόσο πάνω κάτω..

Όχι Νίκο!!! Το μούσι!!!

Α. Ε, τι να σου πω. Δε το έχω μετρήσει ποτέ. Μπορείς να δεις μόνος σου [περίπου 35 πόντοι με έναν πρόχειρο υπολογισμό].

Νίκο το μούσι σου είναι εντυπωσιακό!

Σε ευχαριστώ! Είναι από τα καλά της δουλειάς, όλοι θέλουν να το πιάσουν!

Πόσο καιρό το μεγαλώνεις;

Γενικότερα έχω μούσια από τότε που απολύθηκα από τον στρατό το 2004. Το μήκος όμως μπήκε τα 3-4 τελευταία χρόνια.

Αυτό το τελευταίο θα μπορούσε να είναι και πολιτικό σχόλιο! Χρησιμοποιείς κάποιο μαλακτικό για το μούσι;

Όχι, all natural.

Νίκο, αφαιρέθηκα λόγω του μουσιού σου και ξέχασα ποιο είναι το θέμα… Μπορείς να μου θυμίσεις;

Είσαι σίγουρα φοιτητής δημοσιογραφίας; Το Δεντρόσπιτο ρε φίλε, γιατί ήρθες εδώ πέρα Δευτέρα πρωί-πρωί;

Σωστά. Και δε μου λες, πότε άνοιξε το Δεντρόσπιτο;

Το Δεντρόσπιτο άνοιξε πριν 4 χρόνια ακριβώς και πιο πριν εδώ στο πάρκο, πριν πολλά-πολλά χρόνια υπήρχε ζωολογικός κήπος. Υπήρχαν και 3-4 αναψυκτήρια και φυσικά ο Ξαρχάκος, που είναι στο πάρκο 30-35 χρόνια τώρα.

Ο Ξαρχάκος έκαψε το αμάξι του αφεντικού σου ή πάει ακόμα κανένας ξεχασμένος κι εκεί;

Όχι φίλε μου και μπορώ να σε πληροφορήσω πως από τότε που άνοιξε το Δεντρόσπιτο πάνε καλύτερα και οι δουλειές του Ξαρχάκου. Έχουμε και πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά.

Σπουδαίο πράγμα η καλή γειτνίαση. Πόσα άτομα έρχονται κατά μέσο όρο εδώ πέρα τη μέρα;

Το μαγαζί έχει περίπου 550 τραπεζοκαθίσματα..

Και πάλι δεν έχει ποτέ να κάτσω. Πόσους καφέδες πουλάς τη μέρα περίπου; Και πόσα άτομα δουλεύουν ταυτοχρόνως;

Περίπου 6-7 κιλά καφέ. Στο peak της ημέρας, δουλεύουν 12-15 άτομα.


Φήμες λένε ότι στα πάρτι που διοργανώνετε στο Δεντρόσπιτο έρχεται ακόμα περισσότερος κόσμος από τις απλές καθημερινές -οπού και πάλι γίνεται λαϊκό προσκύνημα. Μίλησέ μας γι’ αυτά τα πάρτι.

Τα πάρτι κινούνται κυρίως σε House μοτίβα (ναι!!). Όσο για εμένα, κάθε μέρα είναι ένα μεγάλο πάρτι εδώ πέρα. Περνάμε πολύ όμορφα και όλοι οι πελάτες, σε κάποια φάση της μέρας, θέλουν να χορεύουν και να πίνουν.

Θα γίνει ένα ακόμη επικό Street Outdoors@TreeHouse όπως πέρυσι ή είστε ακόμη κουρασμένοι από τότε;

Πιστεύω ότι φέτος θα είναι η χρονιά που τα “Street Outdoors” θα γίνονται χωρίς να είναι Street Outdoors, δηλαδή δε νομίζω ότι θα υπάρχει κάποιος λόγος να διοργανώσουμε ένα τέτοιο πάρτι. Τα παιδιά ήταν άψογα στη συνεργασία τους, το πάρτι πήγε πάρα πολύ καλά, αλλά μετά, για μία εβδομάδα το μαγαζί ήταν υπό καταστροφή. Μύριζε νικοτίνη και είχε παντού κουτάκια μπύρας. Θα είναι ωστόσο, αν γίνει, μία φοβερή επανάληψη.

Έχω κάποια κενά μνήμης από το περσινό πάρτι!

Εγώ να δεις! Μου είπε το αφεντικό μου «θα είσαι εδώ για να ελέγχεις». Και ξεκινάνε και έρχονται, και έρχονται, και έρχονται κι άλλοι, και στριμώχνονται 2.000 άτομα εδώ πέρα και λέω «τι να ελέγξω;;!!;!»

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη δουλειά αυτή;

Τη δουλειά αυτή την κάνω 20 χρόνια και ήταν μια επιλογή λόγω της τότε οικονομικής-οικογενειακής κατάστασης. Στην εφηβεία ήθελα να έχω κάποια πράγματα τα οποία εκ των πραγμάτων οι γονείς μου δεν μπορούσαν να μου τα παρέχουν. Δούλευα για να τα αποκτήσω και έτσι «κόλλησα» στη δουλειά.

Τα συγχαρητήρια εννοούνται. Νομίζω τα κατάφερες, αν λάβω υπόψη πως δουλεύεις στο Δεντρόσπιτο, που έχει βρει την «Χρυσή Τομή» ενός επιτυχημένου μαγαζιού. Πώς νιώθεις για αυτό και πώς το εξηγείς;

Έχει μία μοναδικότητα το Δεντρόσπιτο, που δε θα τη βρεις στη Θεσσαλονίκη ή και σε άλλες μεγάλες πόλεις στην Ελλάδα. Είναι μόνο του, είναι σε ξεχωριστό και πράσινο μέρος. Ξεχνιέσαι. Αν γδύσω τους σερβιτόρους και βάλω παραβάν, θα νομίζεις ότι είσαι σε μπιτσόμπαρο.

Μην τους γδύσεις καλύτερα! Μίλησέ μας για την περσινή ατραξιόν του Δεντρόσπιτου, το ιγκουάνα που έμενε εδώ. Δεν έχει εμφανιστεί ακόμα φέτος. Είναι σε περιοδεία και θα επιστρέψει ή αποσύρθηκε;

Ο Γεράσιμος αυτό το καλοκαίρι δυστυχώς δε θα είναι μαζί μας…

Δεν σε ρώτησα για τον θείο σου από την Πάτρα, Νίκο! Για τη σαύρα σε ρώτησα!

Ο Γεράσιμος λοιπόν, λέω, είναι το θηλυκό ιγκουάνα που είχαμε πέρυσι…

Το ιγκουάνα το λέτε Γεράσιμο και είναι θηλυκό;

Ναι. Το μέρος όμως που το κρατούσαμε ήταν υπό σκιά τις περισσότερες ώρες της ημέρας κι αυτό νευρίαζε πολύ τον Γεράσιμο. Φαντάσου ότι με δάγκωσε κι όλας. Έτσι, το αφεντικό τον πήρε μακριά μας.

Εγώ νομίζω πως η Γεράσιμος νευρίασε επειδή την βγάλατε Γεράσιμο, αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα. Πες μας τώρα το χαρακτηριστικότερο συμβάν που έχεις να μοιραστείς να μαζί μας με πρωταγωνιστή κάποιον σουρωμένο στα μαγαζιά που έχεις δουλέψει.

Στα 20 χρόνια που δουλεύω έχω πολλές τέτοιες εμπειρίες… Δούλευα κάποτε στο «The Real Rock’n’Rolla» στη Βαλαωρίτου. Ήταν 5 η ώρα το πρωί, κλείσιμο. Έρχεται ένα ζευγαράκι μαζί με έναν τύπο. Έχω λοιπόν μόνο αυτούς στο μαγαζί. Κάθομαι στο μπαρ και τους κοιτάω και ξαφνικά ο τύπος αρπάζει το μπουφάν του και αρχίζει και τρέχει. «Γαμώτο πια για 9 ευρώ πρωινιάτικα… Πάμε!». Τρέχουμε λοιπόν περίπου για 2 χιλιόμετρα και σταματάει αυτός μισοπεθαμένος. Του λέω εγώ «αμάν ρε φίλε, θα μας βγούνε τα πνευμόνια για 9 ευρώ» και αρχίζει να μου λέει αυτός «και συγγνώμη, και δεν ήξερα το ζευγάρι, και δεν έχω λεφτά, και να πάρε ό,τι έχω». Είχε 3-4 ευρώ σε ψιλά. Με κοιτάει και μου λέει «να ξέρεις φίλε πάντως, τρέχεις πολύ γρήγορα».

Ο Νίκος, παρά την προτροπή του σουρωμένου τζαμπατζή, δεν επεδίωξε μία καριέρα στον στίβο. Μέχρι και σήμερα, είναι ο τύπος που θα σας βρει θέση στο Δεντρόσπιτο, ακόμα κι όταν πιστεύετε πως δεν χωράνε άλλοι στο Δεντρόσπιτο.

Κι αν βρέξει ή σας χτυπάει ο ήλιος, μην αγχώνεστε. Θα σας βάλει κάτω από το μούσι του.

 Πηγή : weregoingpro.com

 

 

Επιστροφή