Ένα cafe-oρόσημο
στη Θεσσαλονίκη φιλοδοξεί να γράψει ένα νέο κεφάλαιο στην
ιστορία της διασκέδασης με την επιστροφή της ντίσκο Lavalbone!. Στην Πλατεία Αριστοτέλους
δεσπόζει ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτήρια που θα δει κανείς στη Θεσσαλονίκη, το Ολύμπιον. Θέλοντας
να μάθουμε την ιστορία του, συναντήσαμε τον κο Γρηγόρη Παπαδόπουλο, ιδιοκτήτη
του ομώνυμου cafe που βρίσκεται στο
ισόγειο, ο οποίος μας διέθεσε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του και μας ταξίδεψε
στο παρελθόν...Η ιστορία του κτηρίου αρχίζει το 1938, όταν εκδόθηκε η υπ'
αριθμόν 236 άδεια οικοδομής και ξεκίνησε η κατασκευή του με σκοπό να
φιλοξενήσει τρία κινηματοθέατρα, ένα ισόγειο ζαχαροπλαστείο και 8 διαμερίσματα.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου ένα ιταλικό αεροπλάνο προσέκρουσε
στο κτήριο οπότε και σταμάτησε η ανέγερσή του. Με το τέλος του πολέμου
εγκαινιάστηκε ο κινηματογράφος «Ολύμπιον» στη Θεσσαλονίκη, όπου στη διάρκεια της
Διεθνούς Έκθεσης, λάμβανε χώρα και το ετήσιο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Το 1951 ο Θεόδωρος και η
Θεοδώρα Παπαδοπούλου στη θέση του καφενείου «Μαύρος Γάτος» άνοιξαν το
«Ολύμπιον» προσφέροντας καφέ, χειροποίητο παγωτό και τους φημισμένους λουκουμάδες.
Για πολλά χρόνια ο συγκεκριμένος χώρος έγινε σημείο αναφοράς για τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο κόσμος ήταν τόσος
πολύς -ανάμεσά τους και διάσημοι ηθοποιοί της εποχής- που τα τραπέζια
απλώνονταν έως την παραλία...
Το 1978 οι Βασίλης και
Γρηγόρης Παπαδόπουλος, γιοι του Θεόδωρου, άνοιξαν στο υπόγειο του Ολύμπιον τη Lavalbone, μια από τις πιο γνωστές
ντίσκο της εποχής και μια ολόκληρη γενιά μεγαλώνει με τους ήχους της... Αυτό
που την χαρακτήριζε, όπως μας εξομολογήθηκε ο κος Παπαδόπουλος, ήταν «το μικρό
της μέγεθος που συνέβαλλε στη ζεστασιά μεταξύ των πελατών». Στέκι για την ελίτ
της Θεσσαλονίκης συγκέντρωνε τακτικούς
θαμώνες που κάθονταν στα ίδια τραπέζια και απολάμβαναν την κάθε βραδιά. «Όλοι
ήμασταν μια μεγάλη παρέα», αναπολεί ο κος Παπαδόπουλος και συνεχίζει εξηγώντας
μας, με μια δόση μελαγχολίας, πόσο διαφορετικός ήταν ο τρόπος διασκέδασης τότε
στη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο...
Αυτά που είναι έντονα
χαραγμένα στη μνήμη του είναι τα αποκριάτικα πάρτι στα οποία η συμμετοχή του
κόσμου ήταν εντυπωσιακή. Οι παρευρισκόμενοι απολάμβαναν με όλο τους το Είναι τη
μουσική και το χορό. Στο πέρασμα του χρόνου η Lavalbone άρχισε να «σβήνει» μέχρι που σταδιακά έκλεισε, δίνοντάς
τη θέση της σε πιο μοντέρνα στέκια. Το 1995, στον υπόγειο χώρο ακριβώς δίπλα,
άνοιξαν, αρχικά ως club και αργότερα με ελληνικό
live, οι γνωστές Μάσκες.
Ακόμη μια γενιά με φρέσκες συνήθειες, αφήνει το δικό της στίγμα...
Μέχρι που φτάνουμε στο
2007, όπου και ξεκίνησε μια εκ βάθρων ανακαίνιση από τον αρχιτέκτονα Φώτη
Τσιφουτίδη. Οι Μάσκες αλλάζουν όνομα και μεταμορφώνονται σε ένα πραγματικά
ιδιαίτερο εστιατόριο με μεσογειακή κουζίνα, ενώ το «Καφέ Ολύμπιον», στο
ισόγειο, ανακαινίζεται ριζικά. Όσο για το χώρο που κάποτε φιλοξενούσε τη Lavalbone, άνοιξε μέσα στο 2008 με
το ίδιο όνομα. Μετά από τρεις δεκαετίες διατηρεί την ίδια ακριβώς ζεστασιά με
εκείνη την εποχή, φιλοδοξώντας να γράψει ένα νέο σημαντικό κεφάλαιο στη
νυχτερινή ζωή της πόλης. Κάπως έτσι πέρασαν τα πρώτα συναρπαστικά 57 χρόνια στο
Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη.
Ανοιχτά Παρασκευή και Σάββατο βράδυ
Περιοχή
κέντρο
Διεύθυνση
Πλ. Αριστοτέλους 10 & Μητροπόλεως 37
Τηλέφωνο
2310278920
Facebook
https://www.facebook.com/pages/Lavalbone-Est1978/390100827759209?fref=ts