|
Τους κακόπιστους ουδείς ποτέ μπορεί να πείσει
Ο Βασίλειος Μαρκεζίνης, μεταξύ άλλων στο βαρυφορτωμένο με τίτλους βιογραφικό του, έχει διδάξει στα πανεπιστήμια του Κέιμπριτζ και της Οξφόρδης, του Μίτσιγκαν, της Γάνδης και του Λονδίνου, έχει αναγορευτεί επίτιμος διδάκτωρ σε πλείστα άλλα, ενώ του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του “Sir” από τη Βασίλισσα της Αγγλίας. Νευριάζει και «βγαίνει έξω από τα ρούχα του», όταν κατηγορούν τους συμπατριώτες του για ραγιαδισμό και γραικυλισμό, φαινόμενο που όπως τονίζει, παρουσιάζεται και σε πολλές άλλες χώρες. Μιλάει για απομοναδικοποίηση των προβλημάτων της Ελλάδας και τοποθέτησή τους στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Υπερασπίζεται με πάθος τον απλό λαό, γιατί όπως λέει, «είχε και έχει συνείδηση των καθηκόντων του, ήταν και είναι ευαισθητοποιημένος ως προς την σπουδαιότητα των θεσμών, καταφεύγοντας στη μικροαπάτη μόνο όταν ενθαρρύνεται από ένα αδιάφορο, πολιτικοποιημένο κράτος». Υπογραμμίζει με στόμφο, πως η κρίση είναι παγκόσμια και είναι κρίση οικονομική, ηθικής, συμπεριφοράς και κρίση αξιών. Είναι ο πρώτος που απεκδύει τους Έλληνες από το βαρύτατο ένδυμα του δανεισμού, του οποίου ο σπόρος είχε φυτευτεί, πολύ πρωτύτερα, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν βέβαια άρχισε στις ΗΠΑ ο υπερβολικός και ολοένα πιο αλόγιστος δανεισμός. Επικρίνει σφοδρά και σκληρά, τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου, μιλάει για την εξασθένιση της Εκκλησίας, τον έλεγχο της κοινής γνώμης από τα ΜΜΕ, τον τύπο και την τηλεόραση και τον έλεγχο της μαζικής ψυχολογίας. Δείχνει και ξαναδείχνει το θαυμασμό του για τον Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου «η ρητορική δεινότητα ανήκει στο παρελθόν και ήταν ανεπανάληπτη», για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον Χρήστο Γιανναρά. Προτείνει ακόμη(!) και λύσεις για την ενίσχυση των ενόπλεων δυνάμεων της χώρας, είναι απίστευτο το πόσο ενημερωμένος είναι για το συγκεκριμένο ζήτημα, με το τεθωρακισμένο όχημα μάχης ΒΜP-3(!). Μιλάει, τέλος, με πάρα πολύ πόνο και δίνει το σύνθημα ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΙΝΤΕΛΙΓΚΕΝΤΣΙΑΣ:
-O κόσμος που ζούμε διέρχεται μια σειρά από κρίσεις. Κρίση οικονομική, κρίση πολιτευμάτων, κρίση ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, κρίση ηθικής συμπεριφοράς και κρίση αξιών.
-Ακόμη πιο σημαντική από τις βαρύγδουπες αυτές δηλώσεις είναι η αυξανόμενη ανησυχία των Ιταλών ότι η αρνητική δημοσιότητα της χώρας τους στο εξωτερικό άρχιζε να βλάπτει ουσιαστικά το διεθνές της κύρος.
-Το γεγονός ότι περίπου 200 από τους 635 βουλευτές του αγγλικού Κοινοβουλίου κατηγορήθηκαν ότι χρησιμοποίησαν βουλευτικά κονδύλια προς ίδιον πλουτισμό έσεισε συθέμελα το αγγλικό κατεστημένο.
-Πολλοί Αμερικανοί έχουν γίνει νωθροί, κυνικοί, πικρόχολοι, ζηλότυποι απέναντι σε αυτούς που τα πηγαίνουν καλύτερα από τους ίδιους, εύκολοι επικριτές εκείνων που δεν πέτυχαν, επιφυλακτικοί προς όσους τους περιστοιχίζουν.
-Η Αμερική είναι η πιο χρεωμένη χώρα του κόσμου, με το δημόσιο χρέος της να υπολογίζεται ότι θα φθάσει τα 20 τρις. δολάρια το 2020, εάν δεν αρχίσει σύντομα να λαμβάνει δραστικά μέτρα για την αντιμετώπισή του. Το σημερινό ποσό του δημόσιου χρέους πλησιάζει τα 14 τρις. δολάρια και, μέχρι στιγμής, ουδεμία σοβαρή προσπάθεια μειώσεώς του γίνεται λόγω του πολιτικού φανατισμού που χωρίζει τα δύο κόμματα. Όποιος θεωρεί ότι η Ελλάδα πάσχει από έλλειψη πνεύματος συνεργασίας και ομονοίας, ας μελετήσει πιο προσεκτικά την Αμερική.
-Όσο και των φίλων μας Ευρωπαίων, οι οποίοι με τόση κυνικότητα εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες μας, συχνά ενθαρρύνουν την ασωτία μας, ασύστολα δωροδοκούν -πρακτική της οποίας η έκταση μόλις πρόσφατα έχει αρχίσει να γίνεται κοινή συνείδηση- και μετά κατηγορούν τους Έλληνες για έλλειψη πολιτικής ωριμότητας και οικονομική κακοδιαχείριση.
-Πρέπει όμως να τεθεί το ερώτημα: Μέχρι ποιου σημείου η ελευθερία σκέψης μπορεί να επιτρέπει σε έναν πολίτη μιας χώρας να συμμετέχει ενεργά στο έργο μιας οργάνωσης, ενός ιδρύματος ή ενός ινστιτούτου που συστηματικά υποστηρίζει θέσεις τις οποίες ασπάζονται ή προωθούν άλλες χώρες, θέσεις οι οποίες όμως αντιτίθενται σε πάγιες τοποθετήσεις της χώρας του;
-Προβλέπω, με ειλικρινή λύπη ότι το μεταναστευτικό -ιδίως μουσουλμανικό μεταναστευτικό πρόβλημα- θα μεταβληθεί σύντομα -μαζί με το οικονομικό με το οποίο έχει στενές διασυνδέσεις- στο υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα ολόκληρης της Ευρώπης.
-Κοινώς γνωστός, καταδικαστέος αλλά και αυστηρά τηρούμενο ταμπού είναι ο ρόλος του νυν Τούρκου προξένου της Κομοτηνής, ο οποίος προφανώς θέλει να κάνει στη Θράκη ό,τι έκανε στο Κοσσυφοπέδιο όπου υπηρέτησε (με επιτυχία) ως πρόξενος προτού μετατεθεί στη Θράκη.
-Στη Νότια Βουλγαρία -όπου κατοικούν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο τουρκογενείς έναντι περίπου 120.000 δικών μας- έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα οι φιλοτουρκικές τάσεις, αφού η δράση των τουρκικών υπηρεσιών εκεί είναι ιδιαίτερα έντονη και έχουν ήδη δημιουργηθεί εντάσεις με την κυβέρνηση της Βουλγαρίας.
-Το πρώτο πομακικό-ελληνικό λεξικό χρηματοδότησε ο κ. Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, ο οποίος έχει συμβάλλει σημαντικά στον πομακικό σκοπό και, όπως δυστυχώς συνηθίζεται στη χώρα μας, όχι μόνο δεν έτυχε καμίας αναγνώρισης γι’ αυτό, αλλά, αντιθέτως, είδε πολλάκις το έργο του να δυσχεραίνεται από την ελληνική πολιτεία.
-Νομίζω ότι τα εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά που εντοπίζουμε πιο συχνά στους Βορειοευρωπαίους πρέπει σε μεγάλο βαθμό να είναι απόρροια της πιο σταθερής και οικονομικά πιο άνετης ζωής που τους επεφύλαξαν η τύχη, η ιστορία, η γεωγραφία αλλά και η εργατικότητά τους. Και η πεποίθησή μου ότι η εξήγηση που δίνω περιέχει μεγάλο μέρος της αλήθειας ενισχύεται από το γεγονός ότι μερικά από τα ελληνικά «ελαττώματα» -όπως η φοροδιαφυγή- άρχισαν να εμφανίζονται και στις χώρες του Βορρά, όπως στην Αγγλία, όταν άρχισε να χάνεται η πάλαι ποτέ οικονομική ευμάρεια.
-Από τις «μεγάλες» θρησκείες ο μωαμεθανισμός σήμερα δημιουργεί τα μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα πράγμα που μπορεί να οφείλεται εν μέρει στον σύγχρονο φονταμενταλισμό, αλλά τροφοδοτείται, επίσης, και από τη σύγχρονη τάση των μωαμεθανών -κυρίως- μεταναστών που αρνούνται να προσαρμοστούν στα ήθη και έθιμα των ευρωπαικών κρατών στα οποία καταφεύγουν για εργασία. Τα θρησκευτικά τους κείμενα ίσως συμβάλλουν σ’ αυτές τις δυσκολίες.
-Η γλώσσα του Κορανίου λοιπόν συχνά εμφανίζεται ως εξαιρετικά αυστηρή αν όχι σκληρή με συχνές αναφορές σε «σφαγές» (ιδίως μη μωαμεθανών) «ποταμούς αίματος» των «απίστων» ενώ οι Ισραηλίτες παρομοιάζονται ακόμη και με χοίρους και πιθήκους.
-Εάν κάποιος όπως εγώ, ασκεί κριτική στις τάξεις των πολιτικών, επειδή χρησιμοποιούν «μισές αλήθειες» και υπεκφυγές, πρέπει και ο ίδιος να είναι διατεθειμένος να εφαρμόζει απαρεγκλίτως την αντίθετη πρακτική, έστω και αν κινδυνεύει να κατηγορηθεί ότι οι διατυπώσεις του είναι αιχμηρές.
**Παράθεση επιλεγμένων αποσπασμάτων -κατόπιν επισταμένης μελέτης- από το βιβλίο του Βασιλείου Μαρκεζίνη, από τους κορυφαίους Νομικούς και Ακαδημαικούς ανά όλο τον κόσμο. «Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ». EΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΔΟΚΙΜΙΟ. Εκδόσεις Α.Λιβάνη, 2011. ‘Να στηρίζεις (και να νικάς) πάση θυσία τον αγώνα που πιστεύεις και αγαπάς.’ Βασίλειος Μαρκεζίνης.
|