Μπέττυ, διπλωματική εργασία στην υποκριτική του Δημήτρη Φουρλή.
Επόπτης καθηγητής, Δημήτρης Ναζίρης.
Διασκευή - Σκηνοθεσία: Θέμης Θεοχάρογλου
Σκηνικά - Κοστούμια: Διδώ Γκόγκου
Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
Μουσική: Αχιλλέας Μεσάικος
Βοηθός Φωτιστής: Ελένη Τσόνα
Βασισμένο στην αυτοβιογραφία της Ελισάβετ Βακαλίδου
"Μπέττυ Καπετάνιος της ψυχής μου"
14 Φεβρουαρίου, ώρα 21.30.
Θέατρο Κλειώ Εγνατίας 122
Α.Π.Θ. Σχολή Καλών Τεχνών Τμήμα Θεάτρου
Μερικές φορές ξυπνάω τη νύχτα νιώθοντας λυτρωμένη, με τα υπολείμματα ενός ονείρου που με ελευθερώνει:
Τρέχω, λέει, μαζί με όλα τα κατατρεγμένα μου αδέλφια, κι όλοι μαζί περνάμε τη μπάρα που φράζει την είσοδο του Κοινοβουλίου. Κάτω από το έκπληκτο βλέμμα των μπάτσων, των βουλευτών, των επαϊόντων, σαρώνουμε τη Βουλή. Δεν αφήνουμε τίποτα όρθιο στο πέρασμά μας. Όπως εκείνοι φάγανε τις σάρκες μας, έτσι κι εμείς τρώμε τώρα τις δικές τους. Όπως μας ισοπέδωσαν αυτοί, έτσι κι εμείς τους ανταποδίδουμε τα εκτεθειμένα μας μουνιά, τις ψωλές, τα βυζιά, τους κώλους μας, τη γύμνια μας που είναι τόσο δυνατή όταν δε φοβάται να εκτεθεί.
Αυτοί τη φοβούνται γιατί ξέρουν ότι ο γυμνός είναι ελεύθερος. Κι έτσι γυμνοί εμείς, χωρίς ρούχα και χωρίς προσωπεία, στολίζουμε τους κρυφούς ομοφυλόφιλους μπάτσους, πολιτικούς, νομοθέτες, δημάρχους, με τα δικά μας αξεσουάρ: τον πόνο, το χλευασμό, τα κυνηγητά, τις διακρίσεις. Όλα όσα οι ίδιοι χρόνια τώρα επιβάλλουν σε όλους μας: τους γκέι, τις λεσβίες, τις τραβεστί, τις πουτάνες, τους μετανάστες.
Συνέρχομαι απ' το όνειρο και είναι απλά μια συνηθισμένη νύχτα. Κρύα, συννεφιασμένη. Άλλη μια νύχτα που κάποια φίλη μου θα πεθαίνει από ναρκωτικά, κάποιες τραβεστί θα στοιβάζονται στις κλούβες, κάποια μπουρδέλα θα σφραγίζονται, κάποιες πουτάνες θα κατηγορούνται ότι διαρρηγνύουν την ηθική που τις εκμεταλλεύτηκε, κάποιοι ομοφυλόφιλοι θα διαπομπεύονται, κάποιοι μετανάστες θα ξυλοκοπούνται.